Το 4′33″ ("Τέσσερα λεπτά και τριάντα τρία δευτερόλεπτα", στα αγγλικά "Four minutes, thirty-three seconds", ή απλά "Four thirty-three"[1]) είναι μία σύνθεση σε τρία μέρη του Αμερικάνου πειραματιστή συνθέτη Τζόν Κέιτζ (1912 - 1992). Συντέθηκε το 1952, για οποιοδήποτε όργανο ή συνδυασμό μουσικών οργάνων και η παρτιτούρα ζητά από τον εκτελεστή ή εκτελεστές του έργου να μην παίξουν το όργανο ή όργανά τους καθ'όλη τη διάρκεια του κομματιού και στα 3 μέρη. Το κομμάτι αποτελείται από τους ήχους του περιβάλλοντος που ακούν οι ακροατές ενώ αυτό εκτελείται[2], αν και πολλές φορές θεωρείται ως "4 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα σιωπής".[3][4]
Η σύλληψη του έργου έγινε γύρω στα 1947-1948, ενώ ο συνθέτης εργαζόταν πάνω στο έργο του Σονάτες και Ιντερλούδια. Το 4′33″ αποτέλεσε για τον Κέιτζ την επιτομή της ιδέας του πως κάθε ήχος μπορεί να αποτελέσει μουσική.[5] Αντικατοπτρίζει επίσης την επιρροή του Ζεν Βουδισμού τον οποίο ο Κέιτζ μελέτησε από τα τέλη της δεκατίας του 1940. Σε μία συνεντευξή του το 1982, και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, ο Κέιτζ δήλωσε πως, κατά την άποψή του, το 4'33'' ήταν το πιο σημαντικό του έργο.[6] Το Λεξικό Μουσικής και Μουσικών New Grove περιγράφει το 4'33'' ως "την πιο διάσημη και αμφιλεγόμενη δημιουργία" του Κέιτζ.[7]
Audio
App